Leven met

“Dat ik zwanger bleek, was een enorme verrassing. En een redding, want ik zag in die periode het leven niet echt zitten. Ik kwam net uit een revalidatietraject, vanwege fibromyalgie. Dat is een aandoening waarbij je chronisch spierpijn hebt. Helaas kwam ik slechter uit die revalidatie dan ik had gehoopt. Het feit dat ik steeds minder kon, was deprimerend.

Voordat ik ziek werd, was ik een internationaal atleet en studeerde ik aan de Universiteit. Ik was er aan gewend om het druk te hebben en ik kon op mijn lichaam vertrouwen. Ik kan mij precies herinneren wanneer ik ziek werd. Er was een ijsstorm, waardoor de stroom thuis uitviel. De kruipruimte liep onder water en we waren urenlang bezig om het water weer naar buiten te hozen.

Ik dacht niet dat een twaalfjarige jongen zieker kon worden, alleen maar door naar school te gaan. Hij moest als eerst de gymlessen overslaan (hij die zo van voetballen hield!), daarna steeds meer en meer lesuren, totdat er geen les meer was om over te kunnen slaan.

ME/cvs heeft mijn leven op ingrijpende wijze veranderd. De laatste dag dat ik herinner dat ik me ‘normaal’ voelde, was 11 augustus 2013. Op die dag stond ik achter het schminkkraampje, op het schoolfeest van mijn kinderen, en heb ik honderden kindergezichtjes geschminkt. Het was die dag zo hectisch, ik had zelfs geen tijd om te lunchen of naar de wc te gaan.