Myalgische Encefalomyelitis is duidelijk te zien in het bloed
Door Simon McGrath, 4 september 2024
In een grote studie hebben onderzoekers van de Universiteit van Edinburgh, die data van biomarkers in het bloed analyseerden, veel verschillen gevonden tussen mensen met ME (Myalgische Encefalomyelitis) en gezonde controles. Het team toonde ook aan dat deze verschillen niet het gevolg zijn van inactiviteit, wat weer een gat slaat in de deconditionerings-theorie van ME/cvs.
- Het artikel is een preprint, wat betekent dat het nog niet is beoordeeld door andere onderzoekers of gepubliceerd. De auteurs zijn van plan om hun werk in te dienen voor beoordeling en publicatie in een tijdschrift.
Een big data studie
De studie door wiskundigen en wetenschappers, waaronder professor Chris Ponting van DecodeME, gebruikte gegevens van de UK Biobank (UKB), die ongeveer een half miljoen mensen in de leeftijd van 40 tot 65 jaar registreerden.
- De UKB verschilt van de UK ME/CFS Biobank, die veel kleiner is, maar meer zorgvuldig gediagnosticeerde patiënten heeft.
De studie vergeleek 1.450 mensen die aangaven dat ze de diagnose chronisch vermoeidheidssyndroom of ME hadden met iets meer dan 130.000 gezonde controles. Tot nu toe heeft geen enkele biomedische studie zoveel patiënten en controles gehad. Het team keek naar 300 moleculaire en cel-biomarkers in het bloed. Ze keken ook naar bijna 3.000 eiwitten in het bloed, maar in een veel kleinere groep mensen met ME.
Dit zijn omvangrijke gegevens, dus het was belangrijk dat wiskundigen het voortouw namen. Ze gebruikten geavanceerde datamodellen die rekening hielden met verschillen in bloed-biomarkers tussen individuen door leeftijd, geslacht en – van cruciaal belang – activiteitsniveaus (UKB heeft drie metingen van activiteit, waaronder de gemiddelde dagelijkse tijd die aan wandelen wordt besteed).
De modellen toonden aan dat honderden van deze op bloed gebaseerde biomarkers verschilden tussen mensen met ME en gezonde controles, zelfs na rekening te houden met de kleine impact van inactiviteit. 115 hiervan waren significant verschillend voor zowel mannen als vrouwen. Dit suggereert dat vrouwen en mannen een gemeenschappelijke basis delen voor de ziekte.
De cellulaire en moleculaire verschillen die in het bloed werden gevonden, wijzen op chronische ontsteking, insulineresistentie en leveraandoeningen. Het onderzoeksteam zei dat deze combinatie van bloedverschillen voor zover zij weten bij geen enkele andere bekende ziekte voorkomt.
Ze zeiden ook dat de verschillen in bloed biomarkers voor een chronische ziekte zoals ME waarschijnlijk eerder het gevolg zijn van de ziekte dan de oorzaak.
Geen diagnostische biomarker
Ondanks honderden positieve bevindingen in de studie, kon geen enkel moleculair- of celverschil een betrouwbaar onderscheid maken tussen mensen met ME en controles. Dit is niet verrassend, aangezien veel onderzoeken hebben gekeken naar afzonderlijke biomarkers en niets overtuigends hebben gevonden.
Dus hoe vond deze studie zoveel verschillen in biomarkers? Grote gegevens: de 1.400+ patiënten en 130.000+ controles gaven dit onderzoek statistische kracht om verschillen te vinden die niet zouden opduiken in kleinere studies.
Deze verschillen zijn bescheiden en/of hebben alleen betrekking op een subset van mensen met ME. Bijvoorbeeld, C-reactief proteïne (CRP) was significant hoger bij patiënten dan bij controles. Toch had slechts 4,5% van de ME-patiënten CRP-niveaus die als hoog beschouwd zouden worden in normale medische tests, vergeleken met 2,2% bij gezonde controles.
In plaats daarvan is het het grote aantal bescheiden verschillen tussen mensen met ME en controles die onthullen dat er iets aan de hand is.
Beperkingen
Zoals elk onderzoek heeft ook dit onderzoek beperkingen. De bloedverschillen kunnen het gevolg zijn van iets dat niet gemeten is, zoals mensen met ME die medicijnen of supplementen gebruiken, of een ander voedingspatroon hebben.
Verder is het onwaarschijnlijk dat ernstig zieke (aan huis of bed gebonden) mensen deelnemen aan de biobank, dus degenen met ME/cvs in deze studie zullen milder aangedaan zijn dan in de meeste studies en zijn misschien geen typische patiënten.
Deze nieuwe resultaten zijn opmerkelijk, ze tonen een biologisch signaal van ME – een duidelijk teken van abnormale biologie in het bloed dat pas aan het licht is gekomen nu patiënten als een zeer grote groep zijn bekeken, en dat niet te wijten is aan inactiviteit.
Bron: MEassociation
4 sept 2024
Lees hier de preprint van de studie