Alain Moreau heeft met zijn team in Montreal een bijzondere studie gedaan. Niet alleen ontwikkelden ze een nieuwe inspanningstest die niet zo belastend is als de huidige. Ze ontdekten ook dat PEM de genexpressie verandert van genen die een rol spelen in immuunreacties, inflammatie en de spieren.
MicroRNA’s
MicroRNA’s zijn kleine moleculen die de expressie van genen in ons DNA kunnen veranderen. Ze kunnen niet het DNA veranderen, maar wel bepalen welke genen op ons DNA actief of inactief moeten zijn. De MicroRNA’s kunnen in de loop van de tijd veranderen en daardoor worden weer andere genen op actief of inactief gezet.
ME/cvs patiënten zouden allemaal een verandering in hun microRNA’s gehad kunnen hebben. Hierdoor zou de genexpressie (het actief of inactief zijn van genen op ons DNA) veranderd kunnen zijn. Dit zou ervoor kunnen zorgen dat patiënten ziek worden en ziek blijven.
Het is mogelijk om de microRNA’s te veranderen. Als ze de oorzaak zijn dat mensen ME/cvs kunnen krijgen, kunnen patiënten mogelijk weer genezen als de microRNA’s weer terug veranderd worden naar de gezonde toestand.
We weten niet of microRNA’s een rol spelen bij ME/cvs, of ze de oorzaak zijn van de ziekte en al helemaal niet of ze zouden kunnen helpen bij het genezen van ME/cvs. Maar het is zeker de moeite waard om er onderzoek naar te doen.
PEM veroorzaken met een massageapparaat
Het team van Alain Moreau denkt een methode gevonden te hebben om veilig PEM te induceren bij ernstig zieke ME/cvs patiënten. Hiervoor gebruiken ze een ABR-therapeutisch massageapparaat. Dit apparaat geeft 90 minuten lang pulserende drukmassages op de arm. Bij ME/cvs patiënten veroorzaakte het PEM. Ze kregen last van vermoeidheid, hoofdpijn, spierpijn, slaapstoornissen en griepachtige symptomen. Gezonde mensen kregen geen symptomen na de massage.
Deze methode moet nog gevalideerd worden. Maar als het succesvol is, wordt het mogelijk voor ernstig zieke patiënten om een inspanningstest te doen. Ernstig zieke patiënten kunnen de lichamelijke inspanning van de huidige testen niet aan. Ook is het massagetoestel draagbaar en kan het daardoor bij de patiënten thuis worden gebruikt.
Het onderzoek
De inspanningstest met het massageapparaat kon 100% van de ME/cvs patiënten in de studie identificeren. Het identificeerde slechts een paar van de gezonde personen verkeerd als ME/cvs patiënt.
Voor en na de inspanningstest werd gekeken welke microRNA’s de ME/cvs patiënten en gezonde mensen bij zich droegen. Er werden 11 microRNA’s gevonden die anders waren bij ME/cvs patiënten dan bij gezonde mensen. Opvallend was dat inspanning de microRNA’s bij ME/cvs patiënten veel meer veranderde dan bij gezonde mensen. Bij ME/cvs patiënten waren 7 microRNA’s veranderd na inspanning. Bij de gezonde personen waren dat er maar 2.
Bij ME/cvs heeft inspanning dus een grotere impact op genexpressie.
Met de microRNA’s kon ook een groep ME/cvs patiënten onderscheiden van de andere patiënten. Dit waren de patiënten die ernstiger ziek waren. Ze hadden meer last van vermoeidheid, PEM, slaapproblemen, hadden meer comorbiditeiten en een veel lager functioneren dan de andere patiënten.
De microRNAs uit Montreal
7 van de 11 microRNAs die anders waren bij ME/cvs patiënten spelen een rol in immuunreacties of inflammatie.1 microRNA wordt in verband gebracht met de spieren.
Het hsa-miT-127-3p microRNA werd al eerder bij ME/cvs gevonden. Het reguleert de expressie van een gen dat gekoppeld is aan IL-10. Dat is een cytokine die al verschillende keren is opgedoken bij ME/cvs. Het microRNA wordt gebruikt voor griepvirussen. Zij zorgen ervoor dat er minder van dat microRNA komt, zodat ze kunnen ontsnappen aan een immuunreactie.
Het hsa-miR-150–5p microRNA bleek in andere studies ook al verhoogd te zijn. Het heeft verband met inflammatie. Dat is interessant omdat uit een studie van Nancy Klimas bleek dat de inflammatie actief of meer actief wordt tijdens inspanning.
De andere gevonden microRNAs hebben waarschijnlijk invloed op natural killercellen, T-cellen, bescherming tegen virussen, inflammatie van de bloedvaten en als regulator van het uithoudingsvermogen.
Conclusie
Er was geen verschil in ziekteduur tussen de groep patiënten die ernstiger ziek was en die minder ernstig ziek was. Dit wijst erop dat een langere ziekteduur niet zorgt dat patiënten ernstiger ziek worden of een grotere kans hebben om ernstiger ziek te worden. De studie lijkt te zeggen dat patiënten ofwel ernstige ME/cvs krijgen ofwel minder ernstige ME/cvs.
Inspanning had een grotere invloed op de microRNA’s van ME/cvs patiënten dan op die van gezonde mensen. Inspanning beïnvloedde bij ME/cvs ook de microRNA’s die verband houden met het immuunsysteem en met inflammatie.
Het goede nieuws is dat deze bevindingen kloppen want ze zijn ook gevonden in andere studies.
Om verder te gaan met het uitbreiden van de kennis over ME/cvs en doorbraken te creëren in de diagnostiek en behandeling zijn echter veel grotere en duurdere studies nodig. Om dat te kunnen doen is er veel meer financiering nodig. Misschien krijgen we meer financiering als er onderzoeken worden gedaan waarin long COVID en ME/cvs worden gekoppeld.
Dit is een samenvatting van een Engelstalig artikel van Cort Johnson. Het volledige artikel vind je hier. De vertaling en samenvatting is een samenwerking van ME-gids en de ME/cvs Vereniging.